Зүүднийхээ гэгээн дурсгалд зориулав.

Чиний зүүдийг зүүдэлтлээ зүрхний чинь хэмнэлээр цагаа тааруулж амьдарсаар
Зүүд чинь болчихжээ би
Үнсэлт чинь л намайг эндээс татаж чадах боловч эсрэгээрээ чи миний зүүдрүү уначих болохоор
Уруулаа би усны мандал дээр тавиад аажмаар живэхийг нь навчин дээр зурж зогсохдоо
Ухаангүй уйлсан ч, цуурай нь инээмсэглэж буй төрхийг чинь хадан дээр сийлчихээд
Цэцгийн дэлбээн дээр гарыг чинь зураад атгахад хүртэл
Чиний гар гэж эндүүрмээр булбарай арьсыг чинь салхины үсийг илбүүлж мэдэрүүлэхэд л
Зүүдний чинь ертөнцийг судлахаар өндийн боссон ,,,
Зүүдэнд чинь ганцаардлын галт бамбар
Ганцхан дусал нь галын дөл дээр цэцэг ургуулаад
Дэлхийг нь бүхлээр нь мансууруулах хар тамхи мэт мөнхийн усаар дүүрсэн шидэт лонх байдаг
Зүүдрүү чинь уначихсан цасны ширхэг даарсандаа дагжин чичрэх нь хүртэл
Ганцаардагчдын ертөнцийн хамгийн дээд өнгийг тэнгэрлүү илгээдэгч
Тэндээ царцаж сэтгэлийн минь хэлбэрийг олоод мөс болон газарт бутардаг
Зүрхээ хайсан хүмүүс зүрхийг минь сугалж аваад минийх гэж шүүхийн тавцан дээр хашгирдаг ч
Зүүдэнд чинь би бүхий л биеэрээ чиний төлөө зүрх мэт цохилдог болохоор тийм өчүүхэн зүрхийг
Заргалдаж суух зав надад байдаггүй
Хэзээ нэгэн цагт нууцат ертөнцийг чинь тайлж дуусчихаад сахлаа имрэхдээ
Хөгширсөнөө сая л анзаарлаа гээд хүрч чадашгүй хамгийн хол цэг гэж нүдийг чинь тэмдэглэхэд
Зүүдний чинь хаврын тэнгэрээс нүд мэт цасан будрах ёстойг би мэднэ
Зүүд чинь болчихжээ би , , ,